پدرام سلطانی می گوید: در بودجه‌ای که سال 95 بسته شد عملاً به دلیل کاهش درآمدهای نفتی سازوکارهای غیرواقعی دیگری جایگزین شد، برای اینکه دولت بتواند بخش درآمدی‌اش را در تعادلی با بخش هزینه‌ای برساند؛ من‌جمله فروش اوراق مشارکت یا اوراق خزانه یا فروش سهام دولت در شرکت‌های دولتی. البته عملاً این اقدامات هم به آن میزان که باید اتفاق نیفتاد و قطعاً تا سه ماه باقی‌مانده هم نمی‌افتد. بنابراین دولت یک کسری بودجه آشکاری از این منبع خواهد داشت.

نایب‌رئیس اتاق ایران افزود: در لایحه‌ بودجه‌ای که دولت به مجلس برده است، درآمدهای نفتی 46 درصد افزایش داشته است. اتفاقی که به نظر من در این بخش افتاده این است که با توجه به پیش‌بینی افزایش درآمدهای دولت ناشی از افزایش فروش نفت عملاً آن قسمت را به مقداری افزایش قابل‌توجهی داده‌اند و باقی ماجرا را اصلاح‌کرده‌اند. بنابراین آنچه اتفاق افتاده واقع‌بینانه‌تر و عملیاتی‌تر اعلام شده است. اما این‌که سهم نفت مجدداً در بودجه افزایش پیداکرده است نکته منفی است. ولی طبیعتاً درآمدها از منابع دیگر هم قابل‌افزایش نبود. دولت باید در لایحه بودجه 96 در ایجاد انضباط مالی در خودش و به‌اصطلاح در کوچک‌سازی اقدامات اساسی و تصمیمات بنیادین بگیرد که این اتفاق نیافتده است. بنابراین دولت به همین شکل بودجه را بسته است.

وی ادامه داد: حداکثر انضباطی که ایجاد شده این بوده است که افزایش بودجه سال 96 نسبت به بودجه سال 95 تقریباً معادل تورم 2، 3 درصد بیشتر شده است. این شاید یک اقدام مثبت باشد قاعدتاً دولت باید بیشتر سعی می‌کرد که بودجه را در حد و حدود تورم و بلکه پایین‌تر تنظیم کند. اما به‌هرحال شاید در چنین شرایطی نمی‌توانست تصمیم بهتری بگیرد. چراکه آن زمان باید از سمت دیگر منابع درآمدهای مالیاتی‌اش را افزایش می‌داد که اقتصاد ما با توجه به شرایط سال 95 نمی‌تواند برون‌داد مالیاتی بیشتر از آن چیزی که در بودجه پیش‌بینی‌شده داشته باشد. به‌هرحال در یک تصمیم و جمع‌بندی دولت ناگزیر این اقدام را انجام داده است. ضمن اینکه فکر می‌کنم این در کلان به نفع اقتصاد کشور نیست اما در یک نگاه و مقطع سالانه و برای اینکه دولت آمادگی‌هایش را از قبل احراز نکرده بود، شاید چاره‌ای دیگر هم ندارد.

سلطانی اضافه کرد: مشکل ما در بودجه‌ریزی این است که همیشه در مقابل عمل انجام‌شده قرار می‌گیریم. یعنی واقعیت‌های اقتصاد کشور را پیش‌بینی نمی‌کنیم و هدف‌گیری هم انجام نمی‌دهیم که در سال‌های آینده بتوانیم بر اساس آن اصلاحات مربوطه را در سایر نظام‌های اقتصادی کشور مانند نظام بودجه‌ریزی به عمل آوریم. بنابراین چون انجام نمی‌دهیم در شب بودجه‌نویسی به این می‌رسیم که الان وضعیت و منابع و هزینه‌ها چیست و مجدداً بودجه با همان منوال گذشته بسته می‌شود.

منبع: اتاق تهران